بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک گاز خردل بر روی پارانشیم بیضه موش بزرگ آزمایشگاهی

  سابقه و هدف: گاز خردل از جمله گروه مواد تاول زا بوده و از طریق آلکیله کردن عوامل موجود در بدن انسان باعث فلج شدن فعالیت های فیزیولوژیک و اختلال در اعمال غشاء سلولی و در نتیجه انهدام سلول ها می گردد. در این مطالعه تاثیر دو دز متفاوت از سولفور موستارد بر روی بیضه موش بزرگ آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.   مواد و روش ها: در این تحقیق 40 راس رات نر بالغ، سه ماهه، از نژاد Albino-NMRI را در 4 گروه آزمایشی مورد مطالعه قرار گرفت. گروه های مورد بررسی شامل: نرمال، حلال، سولفور موستارد با دز 5 mg/kg و سولفور موستارد با دز 10 mg/kg بوده است. تزریق ها در ناحیه ایلیاک راست و بصورت داخل صفاقی صورت گرفت و گروه های مذکور بعد از سپری شدن 8 هفته کشته و پس از تثبیت در فرمالین 10% و رنگ آمیزی H & E مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها: افزایش فواصل بین توبول های سمینیفر در گروه های آزمایشی، کاهش تعداد لوله های سمینیفر در مرحله اسپرم سازی، تغییر موقعیت هسته سلول های سرتولی، نامنظم شدن توبول های سمینیفر، پر شدن لومن توبول های سمینیفر از دبریاها و مواد نکروتیک سلولی، وجود سلول های نکروزه با هسته های پیکنوتیک. نتیجه گیری و توصیه ها: تغییرات ایجاد شده در گروه سولفور موستارد با دز 10 mg/kg شدت بیشتری داشت و وابسته به دز بوده است با توجه به اینکه نتایج حاصل از بررسی های مختلف تغییرات متعددی را در نسج بیضه در نتیجه تاثیر این ماده مخرب نشان می دهد همچنین با عنایت به مطالعات محدود و اندکی که در این زمینه صورت گرفته پیشنهاد می گردد کسانی که در سنین باروری به سر می برند و در معرض گاز خردل بوده اند قبل از اثبات ناباروری، مورد ارزیابی قرار بگیرند.